- ostatnia aktualizacja:
39 minut temu
Jako, że ci najbardziej wykształceni użytkownicy sadistica powielają kwejkowe i pseudo "patriotyczne" teksty typu "jebane lewactwo" to stwierdziłem, że podejmę desperacką próbę edukowania motłochu ze średniowieczną mentalnością.
Dziwi mnie, że mając wiedzę na wyciągnięcie ręki ludzie powielają debilne hasła zasłyszane gdzieś w odmętach internetu.
Co to jest lewica?
Źródło
Lewica – określenie pochodzące z okresu rewolucji francuskiej, używane odnośnie ruchów żądających zmian polityczno-ustrojowych, społecznych i gospodarczych. Głównym założeniem lewicy jest dążenie do wolności, równości i sprawiedliwości społecznej[1].
Termin wywodzi się z okresu rewolucji francuskiej (1789), kiedy to w Zgromadzeniu Narodowym przedstawiciele szlachty, arystokracja i duchowieństwo zasiadali po prawej stronie sali, zaś po lewej politycy żądający przemian społecznych i politycznych w tym sekularyzacji i wprowadzenia republikańskiego ustroju (lewica).
Określenie lewica przez cały XIX w. było kojarzone z ugrupowaniami republikańskimi i socjalistycznymi[2][3][4]. Termin prawica-lewica zaczął być szerzej używany w okresie hiszpańskiej wojny domowej lat 30. XX wieku[5].
Trójpodział władzy
Źródło2
Konstytucja RP uwzględnia zasadę trójpodziału władz. Stanowi o tym art. 10:
„
Ustrój Rzeczypospolitej Polskiej opiera się na podziale i równowadze władzy ustawodawczej, władzy wykonawczej i władzy sądowniczej.
Władzę ustawodawczą sprawują Sejm i Senat, władzę wykonawczą Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej i Rada Ministrów, a władzę sądowniczą sądy i trybunały.
”
Niektórzy podnoszą, że zakwalifikowanie wszystkich organów władzy publicznej do jednego z trzech elementów Monteskiuszowskiego podziału władz jest niemożliwe, podając przykłady takich organów, jak Najwyższa Izba Kontroli, Rzecznik Praw Obywatelskich, Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji czy Krajowa Rada Sądownictwa. Konstytucja RP zakazuje łączenia mandatu posła z funkcją sędziego (rozdział władzy sądowniczej i ustawodawczej). Brak analogicznych przepisów rozdzielających funkcje ministra (władza wykonawcza) od mandatu posła (władza ustawodawcza).
Źródło3
1. Lewica
[color=A6A6A6]Na pierwszym miejscu stawia sprawiedliwość społeczną, propagując prawa kobiet oraz mniejszości narodowych i etnicznych. Domaga się zniesienia segregacji rasowej i wszelkiej dyskryminacji. Ponadto, opowiada się za niwelowaniem różnic majątkowych - chce wprowadzenia większych podatków dla najbogatszych oraz zasiłków dla ubogich, a także systemu stypendialnego wyrównującego szanse startu życiowego młodzieży pochodzącej z rodzin o niskich dochodach.[/color]
2. Centrum
[color=A6A6A6]Propaguje utrzymanie stan równowagi między interesami przeróżnych warstw oraz grup społecznych. Twierdzi, że wszelkie nierówności społeczne powinny być niwelowane przez społeczeństwo, a nie państwo. I choć Centrum stanowi niejako środek sceny politycznej, to najczęściej uosabia się z partiami liberalnymi.[/color]
3. Prawica
[color=A6A6A6]Opowiada się za społeczeństwem zhierarchizowanym (podział na grupy i warstwy społeczne o różnym poziomie majątkowym). Podkreśla takie wartości jak: kultura, religia, tradycje narodowe i państwowe. Poszczególne programy polityczne mogą jednak łączyć w sobie elementy różnych doktryn, np.: program gospodarczy może być lewicowy, zaś program społeczny o charakterze prawicowym.[/color]
Doktryna polityczna często związana jest z ideologią, czyli ze zbiorem przekonań uzasadniających dane działanie.
Ideologie polityczne
Konserwatyzm - bazuje na hasłach obrony istniejącego porządku społeczno-gospodarczego oraz zachowywania i umacniania tradycyjnych wartości (religia, naród, państwo, rodzina, autorytet, własność prywatna).
Główne założenia:
tradycja - szacunek dla ustalonych zwyczajów oraz istniejących od wieku instytucji;
hierarchia - naturalność stopniowania pozycji społecznej i statusu;
organicyzm - społeczeństwo jako żywy organizm rozwija się stopniowo i samoistnie;
utrzymywanie dotychczasowego porządku społecznego;
zmiany powinny następować na drodze ewolucji;
gwałtowne reformy są niebezpieczne;
rewolucja jest katastrofą - oznacza zerwanie ciągłości;
silna władza wykonawcza;
krytyka nowoczesnej kultury, konsumpcyjnego stylu życia.
Liberalizm - według tej ideologii, wolność jednostki jest wartością nadrzędną.
Główne założenia:
równość prawna i polityczna każdego człowieka;
pluralizm - różnorodność moralna, kulturowa i polityczna;
konstytucjonalizm - podział władzy, stworzenie mechanizmu kontroli i równowaga między instytucjami rządowymi;
odrzucenie koncepcji państwa opiekuńczego;
jak najmniej państwa w gospodarce;
gospodarka wolnorynkowa, przejrzyste podatki.
Socjalizm - odnosi się do prób zmniejszenia nierówności społecznych i upowszechnienia świadczeń socjalnych lub poddania gospodarki kontroli społecznej (poprzez instytucje państwowe, samorządowe, korporacyjne, spółdzielcze).
Główne założenia:
konieczność zmiany systemu społecznego - korzystanie przez jednostkę z wytworzonych dóbr zgodnie z wkładem jej pracy;
niesprawiedliwe jest społeczeństwo, w którym o pozycji społecznej jednostki decyduje własność;
uspołecznienie środków produkcji (ziemi, maszyn, surowców) - powinny one służyć wszystkim w jednakowym stopniu;
organizowanie zrzeszeń produkcyjnych (spółdzielczość) lub przydzielenie każdemu małego warsztatu pracy.
Socjaldemokracja - za główny cel stawia sobie budowę ustroju i społeczeństwa socjalistycznego drogą demokratycznych reform. Opowiada się za równowagą między rynkiem a państwem oraz między jednostką a społeczeństwem.
Główne założenia:
najważniejsze wartości - równość i sprawiedliwość społeczna;
główną przyczyną nierówności jest brak sprawiedliwości, a nie wady samego człowieka;
państwo opiekuńcze - nierówności mogą być usuwane stopniowo, dzięki reformom społecznym;
duży nacisk na prawa socjalne (np.: prawo do godnego wynagrodzenia);
wysokie podatki dla ludzi o najwyższych dochodach (uzyskane w ten sposób środki należy przeznaczyć na cele socjalne);
ustrój demokratyczny oparty na pluralizmie, parlamentaryzmie i samorządności.
Chadecja (chrześcijańska demokracja) - to nurt w myśli politycznej i społecznej, będący odpowiedzią myśli katolickiej na rosnące wpływy socjalizmu.
Główne założenia:
uznanie istnienia pierwiastka duchowego;
etyka w polityce;
godność i wolność człowieka;
rodzina jest fundamentem wszelkich działań i nośnikiem wartości;
społeczeństwo powinno kierować się harmonią oraz współpracą;
solidaryzm - grupy społeczne i jednostki powinny sobie pomagać;
społeczna gospodarka wolnorynkowa, która jednak nie wyklucza umiarkowanej ingerencji państwa w procesy gospodarcze;
subsydiarność (pomocniczość) - jednostka ma prawo do swobodnego działania i decydowania o swoich sprawach; państwo pomaga obywatelowi w sytuacjach, gdy ten nie daje sobie rady.
Komunizm - postuluje za uspołecznieniem własności prywatnej, głównie środków produkcji oraz nastawienie gospodarki na zaspokojenie potrzeb obywateli.
Główne założenia:
bezklasowy ustrój społeczny - równość wszystkich ludzi;
własność prywatna zastąpiona własnością kolektywną;
społeczna własność środków produkcji;
konieczność rewolucyjnego obalenia kapitalistycznego państwa.
Faszyzm - głosi kult państwa (totalitarne silne przywództwo, terror państwowy i solidaryzm społeczny).
Główne założenia:
pełna kontrola partii rządzącej nad dużą częścią aspektów życia społecznego i gospodarczego;
zakaz działania opozycji - system monopartyjny;
pochwała ekspansji;
jednostka ma ograniczone prawa.
Dziwi mnie, że mając wiedzę na wyciągnięcie ręki ludzie powielają debilne hasła zasłyszane gdzieś w odmętach internetu.
Co to jest lewica?
Źródło
Lewica – określenie pochodzące z okresu rewolucji francuskiej, używane odnośnie ruchów żądających zmian polityczno-ustrojowych, społecznych i gospodarczych. Głównym założeniem lewicy jest dążenie do wolności, równości i sprawiedliwości społecznej[1].
Termin wywodzi się z okresu rewolucji francuskiej (1789), kiedy to w Zgromadzeniu Narodowym przedstawiciele szlachty, arystokracja i duchowieństwo zasiadali po prawej stronie sali, zaś po lewej politycy żądający przemian społecznych i politycznych w tym sekularyzacji i wprowadzenia republikańskiego ustroju (lewica).
Określenie lewica przez cały XIX w. było kojarzone z ugrupowaniami republikańskimi i socjalistycznymi[2][3][4]. Termin prawica-lewica zaczął być szerzej używany w okresie hiszpańskiej wojny domowej lat 30. XX wieku[5].
Trójpodział władzy
Źródło2
Konstytucja RP uwzględnia zasadę trójpodziału władz. Stanowi o tym art. 10:
„
Ustrój Rzeczypospolitej Polskiej opiera się na podziale i równowadze władzy ustawodawczej, władzy wykonawczej i władzy sądowniczej.
Władzę ustawodawczą sprawują Sejm i Senat, władzę wykonawczą Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej i Rada Ministrów, a władzę sądowniczą sądy i trybunały.
”
Niektórzy podnoszą, że zakwalifikowanie wszystkich organów władzy publicznej do jednego z trzech elementów Monteskiuszowskiego podziału władz jest niemożliwe, podając przykłady takich organów, jak Najwyższa Izba Kontroli, Rzecznik Praw Obywatelskich, Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji czy Krajowa Rada Sądownictwa. Konstytucja RP zakazuje łączenia mandatu posła z funkcją sędziego (rozdział władzy sądowniczej i ustawodawczej). Brak analogicznych przepisów rozdzielających funkcje ministra (władza wykonawcza) od mandatu posła (władza ustawodawcza).
Źródło3
1. Lewica
[color=A6A6A6]Na pierwszym miejscu stawia sprawiedliwość społeczną, propagując prawa kobiet oraz mniejszości narodowych i etnicznych. Domaga się zniesienia segregacji rasowej i wszelkiej dyskryminacji. Ponadto, opowiada się za niwelowaniem różnic majątkowych - chce wprowadzenia większych podatków dla najbogatszych oraz zasiłków dla ubogich, a także systemu stypendialnego wyrównującego szanse startu życiowego młodzieży pochodzącej z rodzin o niskich dochodach.[/color]
2. Centrum
[color=A6A6A6]Propaguje utrzymanie stan równowagi między interesami przeróżnych warstw oraz grup społecznych. Twierdzi, że wszelkie nierówności społeczne powinny być niwelowane przez społeczeństwo, a nie państwo. I choć Centrum stanowi niejako środek sceny politycznej, to najczęściej uosabia się z partiami liberalnymi.[/color]
3. Prawica
[color=A6A6A6]Opowiada się za społeczeństwem zhierarchizowanym (podział na grupy i warstwy społeczne o różnym poziomie majątkowym). Podkreśla takie wartości jak: kultura, religia, tradycje narodowe i państwowe. Poszczególne programy polityczne mogą jednak łączyć w sobie elementy różnych doktryn, np.: program gospodarczy może być lewicowy, zaś program społeczny o charakterze prawicowym.[/color]
Doktryna polityczna często związana jest z ideologią, czyli ze zbiorem przekonań uzasadniających dane działanie.
Ideologie polityczne
Konserwatyzm - bazuje na hasłach obrony istniejącego porządku społeczno-gospodarczego oraz zachowywania i umacniania tradycyjnych wartości (religia, naród, państwo, rodzina, autorytet, własność prywatna).
Główne założenia:
tradycja - szacunek dla ustalonych zwyczajów oraz istniejących od wieku instytucji;
hierarchia - naturalność stopniowania pozycji społecznej i statusu;
organicyzm - społeczeństwo jako żywy organizm rozwija się stopniowo i samoistnie;
utrzymywanie dotychczasowego porządku społecznego;
zmiany powinny następować na drodze ewolucji;
gwałtowne reformy są niebezpieczne;
rewolucja jest katastrofą - oznacza zerwanie ciągłości;
silna władza wykonawcza;
krytyka nowoczesnej kultury, konsumpcyjnego stylu życia.
Liberalizm - według tej ideologii, wolność jednostki jest wartością nadrzędną.
Główne założenia:
równość prawna i polityczna każdego człowieka;
pluralizm - różnorodność moralna, kulturowa i polityczna;
konstytucjonalizm - podział władzy, stworzenie mechanizmu kontroli i równowaga między instytucjami rządowymi;
odrzucenie koncepcji państwa opiekuńczego;
jak najmniej państwa w gospodarce;
gospodarka wolnorynkowa, przejrzyste podatki.
Socjalizm - odnosi się do prób zmniejszenia nierówności społecznych i upowszechnienia świadczeń socjalnych lub poddania gospodarki kontroli społecznej (poprzez instytucje państwowe, samorządowe, korporacyjne, spółdzielcze).
Główne założenia:
konieczność zmiany systemu społecznego - korzystanie przez jednostkę z wytworzonych dóbr zgodnie z wkładem jej pracy;
niesprawiedliwe jest społeczeństwo, w którym o pozycji społecznej jednostki decyduje własność;
uspołecznienie środków produkcji (ziemi, maszyn, surowców) - powinny one służyć wszystkim w jednakowym stopniu;
organizowanie zrzeszeń produkcyjnych (spółdzielczość) lub przydzielenie każdemu małego warsztatu pracy.
Socjaldemokracja - za główny cel stawia sobie budowę ustroju i społeczeństwa socjalistycznego drogą demokratycznych reform. Opowiada się za równowagą między rynkiem a państwem oraz między jednostką a społeczeństwem.
Główne założenia:
najważniejsze wartości - równość i sprawiedliwość społeczna;
główną przyczyną nierówności jest brak sprawiedliwości, a nie wady samego człowieka;
państwo opiekuńcze - nierówności mogą być usuwane stopniowo, dzięki reformom społecznym;
duży nacisk na prawa socjalne (np.: prawo do godnego wynagrodzenia);
wysokie podatki dla ludzi o najwyższych dochodach (uzyskane w ten sposób środki należy przeznaczyć na cele socjalne);
ustrój demokratyczny oparty na pluralizmie, parlamentaryzmie i samorządności.
Chadecja (chrześcijańska demokracja) - to nurt w myśli politycznej i społecznej, będący odpowiedzią myśli katolickiej na rosnące wpływy socjalizmu.
Główne założenia:
uznanie istnienia pierwiastka duchowego;
etyka w polityce;
godność i wolność człowieka;
rodzina jest fundamentem wszelkich działań i nośnikiem wartości;
społeczeństwo powinno kierować się harmonią oraz współpracą;
solidaryzm - grupy społeczne i jednostki powinny sobie pomagać;
społeczna gospodarka wolnorynkowa, która jednak nie wyklucza umiarkowanej ingerencji państwa w procesy gospodarcze;
subsydiarność (pomocniczość) - jednostka ma prawo do swobodnego działania i decydowania o swoich sprawach; państwo pomaga obywatelowi w sytuacjach, gdy ten nie daje sobie rady.
Komunizm - postuluje za uspołecznieniem własności prywatnej, głównie środków produkcji oraz nastawienie gospodarki na zaspokojenie potrzeb obywateli.
Główne założenia:
bezklasowy ustrój społeczny - równość wszystkich ludzi;
własność prywatna zastąpiona własnością kolektywną;
społeczna własność środków produkcji;
konieczność rewolucyjnego obalenia kapitalistycznego państwa.
Faszyzm - głosi kult państwa (totalitarne silne przywództwo, terror państwowy i solidaryzm społeczny).
Główne założenia:
pełna kontrola partii rządzącej nad dużą częścią aspektów życia społecznego i gospodarczego;
zakaz działania opozycji - system monopartyjny;
pochwała ekspansji;
jednostka ma ograniczone prawa.
12
